Daar zit ik
Uitstappen
Kan niet meer
De gedachten
Die mij sturen
Controleren
En beheersen
De omgeving
Die mij raakt
Overheerst
En te hard
Vastpakt
De emoties
Die mij alle grip
Doen verliezen
Mij gevangen zetten
In wanhoop
En paniek
Mijn brein
Dat ingrijpt
En denkt
Mij te helpen
Met 1000 vragen
Wat is er?
Wat voel je?
Waarom voel je dat?
Waarom ben je zo?
Voelen andere mensen
Zich ook zo?
Ben ik raar?
Ben ik anders?
Wat moet ik doen?
Wat is de oplossing?
En precies
Op dat moment
Kan ik eruit stappen
En zie ik
Dat ik niet
Mijn emoties ben
Dat ik niet
Mijn gedachten ben
En dat ik ook
Niet mijn brein ben
Ik hoef er niks mee
Ik kijk ernaar
En ik voel
Alles wat er is
En ik huil
Alle tranen
Die komen
En ook
Weer gaan
Zonder denken
Zonder oordeel
Want de stilte
Waar ik mezelf
Weer vind
Is er altijd
Ik hoef alleen maar
Uit te stappen
Uit die achtbaan
Uit die chaos
Om te voelen
Dat ik nog sta
In mijn midden
En steeds weer
Een stukje
Lichter word
Want dat is toch
Echt leven
En genieten
Lichter worden
Vleugels krijgen
Hoog vliegen
Dus ik denk
Dat ik toch
Weer instap
De volgende keer
.
Manon