Je Oude Jas

Afpellen

Als een ui

Schil voor schil

Je oude jas 

Uitdoen

Want hij past

Niet meer

Je maskers

Laten vallen

Eén voor één

Tot je naakt bent

En er niks meer

Te verliezen valt

Het proces van

Sterven

Terwijl je leeft

Je ontdoen van 

Alles wat je 

Dacht te zijn

Maar wat je

Niet bent

Laag voor laag

Tot je bij 

Je kern komt

Tenminste 

Dat denk je

Want steeds

Als je dat denkt

Is er nog een laag

Nog een schil

Nog een masker

En natuurlijk die jas

Die echt niet meer past

Ook al zou je dat soms

Zo graag willen..

En misschien

Is dat wel 

Het allermooiste

Aan sterven

Terwijl je leeft

Dat je ook weer

Opnieuw geboren 

Kan worden

En dat je deze keer

Zelf je jas uitkiest

De jas die helemaal

Bij jou past

Want naakt is

Best kwetsbaar

.

Manon